Αρχαιολογικοί χώροι

Ένα από τα ορόσημα αυτής της μαγευτικής ρομαντικής πόλης είναι η εντυπωσιακή ιστορική Παλιά Πόλη που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου με θέα τον ομώνυμο κόλπο μαζί με τον διάσημο ιστορικό χώρο και πόλο έλξης πολλών επισκεπτών, γνωστό ως Κάστρο της Αρκαδίας. Ολόκληρη η περιοχή της δυτικής Πελοποννήσου είναι εξαιρετικά δημοφιλής για τα αρχαία μνημεία της, την εξαιρετική ομορφιά και την παρθένα, ανέγγιχτη φύση της, η οποία περιλαμβάνει καταρράκτες, ορεινά ποτάμια, ελαιώνες και απέραντες χρυσές αμμουδιές.

Συγκεκριμένα, η ακτή της Κυπαρισσίας βρίσκεται στην αφετηρία της μεγαλύτερης ακτογραμμής στην Ευρώπη, εντυπωσιάζοντας με τις πολλές και μοναδικές παραλίες της, οι οποίες ικανοποιούν μια ευρεία γκάμα επισκεπτών, όπως παιδιά, λάτρεις της κατάδυσης και του snorkeling και έμπειρους σέρφερ. Επιπλέον, αυτή η περιοχή, και συγκεκριμένα η ακτογραμμή του Καλού Νερού, είναι παγκοσμίως γνωστή ως τόπος εκκόλαψης των θαλάσσιων χελωνών Caretta Caretta. Για τον λόγο αυτόν, πολλοί λάτρεις της φύσης επισκέπτονται τακτικά το συγκεκριμένο μέρος.

Κάστρο Μεθώνης

Το Κάστρο της Μεθώνης βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου. Συνδέεται με το οχυρωμένο νησάκι Μπούρτζι μέσω μιας μικρής αψιδωτής γέφυρας.
Το κάστρο χτίστηκε το 1209 μ.Χ. από τους Ενετούς. Στην αρχαιότητα η περιοχή ήταν γνωστή ως “αμπελόεσσα Πήδασος” σύμφωνα με τον Όμηρο, ονομασία που μαρτυρά την αφθονία των αμπελιών στην περιοχή. Ο Όμηρος την αναφέρει, επίσης, ως μία από τις επτά πόλεις που δόθηκαν από τον Αγαμέμνονα στον Αχιλλέα. Το φυσικό λιμάνι κοντά στο κάστρο και η στρατηγική του θέση είχαν ως αποτέλεσμα να αποτελέσει το μήλο της έριδος μεταξύ διάφορων ισχυρών λαών στην πορεία των αιώνων, οι οποίοι εποφθαλμιούσαν την περιοχή για τα δικά τους οικονομικά και διπλωματικά συμφέροντα. Ήταν αδύνατο οι Φράγκοι, οι Ενετοί και οι Οθωμανοί να περάσουν από αυτό το στρατηγικό σημείο και να μη διεκδικήσουν την κυριότητα του κάστρου.
Το κάστρο αποτελεί εξαιρετικό πρότυπο οχυρωματικού κτιρίου και η κατασκευή του αποδεικνύει πόσο μεγάλη σημασία τού προσέδιδαν οι διάφοροι λαοί που το κατέκτησαν, όχι μόνο ως φρούριο και ως στρατιωτική βάση, αλλά κυρίως λόγω της στρατηγικής θέσης της περιοχής γενικότερα.
Το Κάστρο της Μεθώνης καλύπτει μια έκταση περίπου 93.000 τετραγωνικών μέτρων και χωρίζεται σε δύο μέρη. Χαρακτηριστικό συμπλήρωμα του κάστρου της Μεθώνης είναι και το Μπούρτζι, ένα νησάκι στα νότια του κάστρου. Το Μπούρτζι χτίστηκε μετά το 1500 και κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε ως φρούριο, φυλακή, φάρος και καταφύγιο σε περιόδους επιδρομών. Αποτελείται από έναν διώροφο οκταγωνικό πύργο, ο οποίος καλύπτεται από κυκλικό τρούλο και περιβάλλεται από χαμηλό τείχος.
Αν και σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπιά του, το κάστρο της Μεθώνης συνεχίζει να προκαλεί δέος στον επισκέπτη με την επιβλητική του ατμόσφαιρα. Καθώς στέκεται μόνο του, μεγαλόπρεπο, έρμαιο των ανέμων, δίνει την εντύπωση ενός σιωπηλού και συνοφρυωμένου παρατηρητή.

Αρχαία Μεσσήνη

Η Αρχαία Μεσσήνη βρίσκεται σε απόσταση 55 χλμ. από την Κυπαρισσία, στους δυτικούς πρόποδες του όρους Ιθώμη κοντά στο χωριό Μαυρομμάτι, και λόγω της μεγάλης έκτασής της αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους στην Ελλάδα.
Η Αρχαία Μεσσήνη χτίστηκε το 369 π.Χ. από τον Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα όταν, μετά τη μάχη των Λεύκτρων όπου νίκησε τους Σπαρτιάτες, εισέβαλε στη Λακωνία και απελευθέρωσε τους Μεσσήνιους από τη σπαρτιατική κυριαρχία.
Η Αρχαία Μεσσήνη αποκαλύπτεται σταδιακά μέσω ανασκαφών από την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης και λόγω του μεγέθους της αλλά και της σημασίας της παρέχει σπουδαίες πληροφορίες σχετικά με το ένδοξο παρελθόν της. Πρόκειται για έναν σπάνιο αρχαιολογικό χώρο, όπου ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται όταν αντικρίζει τους ναούς, τις οικίες, τα τείχη και τα δημόσια κτίρια που διατηρούνται σε τόσο καλή κατάσταση σε μεγάλο υψόμετρο.
Τα περισσότερα από τα ευρήματα των ανασκαφών φυλάσσονται στο τοπικό μουσείο, ένα διώροφο κτίριο πριν την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο.

Αρχαία Ολυμπία

Η Αρχαία Ολυμπία, που βρίσκεται στη δυτική Πελοπόννησο, στην Ηλεία, περίπου 60 χιλιόμετρα δυτικά της Κυπαρισσίας, ήταν ένα από τα σημαντικότερα αρχαία ελληνικά ιερά. Βρίσκεται σε μια γαλήνια και πλούσια κοιλάδα στη συμβολή των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου. Στην αρχαιότητα, η φήμη της ξεπερνούσε τα σύνορα της ηπειρωτικής Ελλάδας, λόγω της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων κάθε τέσσερα χρόνια από το 776 π.Χ.
Ο αρχαιολογικός χώρος, σε κοντινή απόσταση από το ομώνυμο σύγχρονο χωριό, περιλαμβάνει ευρήματα που χρονολογούνται από την Εποχή του Χαλκού έως τους βυζαντινούς χρόνους. Ο χώρος περιλαμβάνει μια εκτεταμένη περιοχή μνημείων διάσπαρτων ανάμεσα σε χαμηλά δέντρα, καθώς και το αρχαίο στάδιο όπου πραγματοποιούνταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Μια εντυπωσιακή σειρά αντικειμένων που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών εκτίθενται στο παρακείμενο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας.
Δεν αρκεί η επίσκεψη μιας μέρας στην Αρχαία Ολυμπία, τη γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων, για να θαυμάσετε τον πλούτο της ιστορικής κληρονομιάς που κρύβει αυτός ο χώρος. Το μέγεθος της ιστορικής μας κληρονομιάς προκαλεί δέος στους επισκέπτες.
Στο κέντρο του πιο μεγαλοπρεπούς ιερού του Δία ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα ύψους 13,5 μέτρων που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Φειδίας, αφιερωμένο στον βασιλιά των θεών. Το άγαλμα, ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, δεν υπάρχει πλέον, αλλά θα πάρετε μια ιδέα για το μέγεθός του με μια επίσκεψη, και θα είστε σε θέση να θαυμάσετε από πρώτο χέρι κι άλλα διάσημα γλυπτά, όπως τον Ερμή του Πραξιτέλη.
Τόσο ο αρχαιολογικός χώρος όσο και το μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας προσφέρουν μια ζωντανή αναπαράσταση του μεγαλείου, της δόξας και του εύρους του ελληνικού πολιτισμού που συνεχίζει να προσφέρει τόσο πολλά στον σύγχρονο κόσμο —όχι μόνο όσον αφορά τον αθλητισμό αλλά και στο πεδίο της ηθικής, των ιδανικών και του αθλητικού πνεύματος.

Ναός Επικούριου Απόλλωνα

Μόλις 52 χλμ. από την Κυπαρισσία, μπορείτε να επισκεφθείτε τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα, ο οποίος αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 1986. Είναι ένας από τους σημαντικότερους ναούς της αρχαιότητας και βρίσκεται στην ορεινή περιοχή της Ανδρίτσαινας και της Φιγαλείας (Βάσσες). Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα ανεγέρθηκε μεταξύ 420-400 π.Χ. από τους κατοίκους της Φιγαλείας. Το έργο ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Ικτίνος που σχεδίασε και τον Παρθενώνα. Ο Ικτίνος πάντρεψε διάφορα στοιχεία της προηγούμενης αρχαϊκής περιόδου με το σύγχρονο κλασικό ύφος της εποχής του και εισήγαγε πολλές καινοτομίες τόσο στον εξωτερικό όσο και στον εσωτερικό χώρο του ναού. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο εντυπωσιακό που ο αρχαίος συγγραφέας και περιηγητής του 2ου αιώνα μ.Χ. Παυσανίας τον θεωρούσε ως έναν από τους ωραιότερους ναούς της Πελοποννήσου.
Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα είναι ο μοναδικός ναός της αρχαιότητας που συνδυάζει τρεις αρχιτεκτονικούς ρυθμούς: τον δωρικό, τον ιωνικό και τον κορινθιακό.

Αρχαία Νεμέα

Η Αρχαία Νεμέα βρίσκεται 31 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κορίνθου και 4 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της σημερινής Νεμέας. Ο χώρος αυτός ήταν κάποτε ο χώρος διεξαγωγής των διετών Νέμεων που γίνονταν προς τιμή του Δία. Σώζονται τρεις αυθεντικοί κίονες του επιβλητικού δωρικού ναού του Δία από τον 4ο αιώνα π.Χ., ενώ στο μουσείο εκτίθενται πλούσια ευρήματα από την περιοχή. Το ατμοσφαιρικό στάδιο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Κάποτε συνδεόταν με τον ναό με έναν ιερό δρόμο, ενώ εκεί σήμερα αναβιώνει ο θεσμός των αρχαίων αυτών αγώνων.
Όπως και η Αρχαία Ολυμπία, η Νεμέα δεν ήταν πόλη αλλά ιερό του Δία. Τα Νέμεα που τελούνταν στο στάδιο διοργανώνονταν από την παρακείμενη πόλη των Κλεωνών και αποτελούσαν μία από τα πιο λαμπρές γιορτές πανελληνίως. Σ’ αυτήν την περιοχή, επίσης, ο Ηρακλής πραγματοποίησε τον πρώτο από τους άθλους του ―τη σφαγή του λιονταριού που είχε σταλεί από την Ήρα για να καταστρέψει τη Νεμέα. Αφού ο Ηρακλής σκότωσε το λιοντάρι σηκώνοντάς το από το έδαφος και πνίγοντάς το με τα χέρια του, το λιοντάρι έγινε ο αστερισμός του Λέοντα (κάθε ένας από τους 12 άθλους του Ηρακλή αντιστοιχεί σε ένα ζώδιο του ζωδιακού κύκλου).
Αξίζει να επισκεφθείτε το μουσείο του αρχαιολογικού χώρου πριν δείτε τα ερείπια του ναού. Στο μουσείο εκτίθενται δύο αναπαραστάσεις του αρχαίου χώρου —η πρώτη δείχνει πώς έμοιαζε ο χώρος στην ακμή του γύρω στο 300 π.Χ., η δεύτερη το 500 μ.Χ., όταν είχε χτιστεί μια εκκλησία βασιλικού ρυθμού και αναπτυχθεί μια χριστιανική κοινότητα γύρω από τον ερειπωμένο ναό— καθώς και αντικείμενα από τους αρχαίους αγώνες και θησαυροί από τους μυκηναϊκούς τάφους της περιοχής.